29/11 ...#17# ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΜΙΩΤΗΣ
Ο ΑΤΥΧΟΣ
Mια από τις πιο χαρακτηριστικές και ιδιαίτερες φιγούρες της ...συμμορίας των Defenders θα μας απασχολήσει σήμερα. Ο Γιάννης Σαμιώτης είναι ένα ακόμα δείγμα χιώτικης αθλητικής παραγωγής καθώς πέρα από το ότι είναι βέρος Χιώτης (παρά το Σαμιώτης) έμαθα μπάσκετ στο νησί. Μάλιστα ως ΙΩΝΑΣ υπήρξε αντίπαλος των αθλητών του Βούρειου ιδιαιτέρως του Μιχάλη Σουλίκα και του Λεωνίδα Μπουμπάρη με τον τελευταίο να είναι (ακόμα είναι) κολλητός του, μολονότι ο Γιατρός είναι φυσιολογικό παιδί... Στον ΒΑΟΛ «έκλεισε» λίγο πριν τα μπαράζ του ΕΣΠΕΡΟΥ έτσι ενώ συμφώνησε με μια ομάδα Α΄ τοπικού βρέθηκε στη Γ΄ Εθνική μαζί με τον «αδελφό» (αλλά ΒΑΟΛούση Μπουμπάρη), προσφέροντας πολλά στην άνοδο από την κερκίδα. Μάλιστα η πορεία του τα τελευταία χρόνια τρόμαξε τον …προληπτικό Βούλικα καθώς ο Σαμ μετρούσε 2 συνεχόμενες πτώσεις (Από Β΄σε Γ΄ και από Γ΄ σε Α΄ ΕΣΚΑ) με τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ Χαλανδρίου. Ευτυχώς η παρουσία του, ιδιαίτερα τις 2 πρώτες χρονιές στη Γ΄ Εθνική, ξόρκισε κάθε κακή σκέψη, καθώς η ταχύτητα και η εκρηκτικότητα του, έρχονταν να υπερκαλύψουν το μικρό του ύψος (πιο κοντούς κι από τα λάχανα τους έχει αποκαλέσει ο κόουτς μαζί με τον έταιρο περιφερειακό «νάνο» Χρήστο Ανδρουλάκη) με αποτέλεσμα, να βρίσκεται συνεχώς στην πρώτη γραμμή κρούσης του Βούρειου. Με καθήκοντα οργανωτικά αλλά κυρίως εκτελεστικά (με καλό μακρινό σουτ) ο …τζιχαντιστής του ΒΑΟΛ αποτελούσε το «τέλειο» κομμάτι που συμπλήρωνε Σουλίκα, Ανδρουλάκη κλπ στους «κοντούς». Πολύ καλός αμυντικός (όταν ήθελε) και γρήγορος σαν τον άνεμο στον αιφνιδιασμό, είχε καταφέρει να γίνει ένα από τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που γύρισε ή καθόρισε παιχνίδια. Τον Οκτώβρη του 2019 στο Κλειστό, σε αγώνα με τον («καταραμένο») ΚΡΟΝΟ του Καράμπελα, η ατυχία κτύπησε με όλη της τη δύναμη τον μάλλινο ράπερ του Βούρειου. Το γόνοτο του Σαμ «κόλλησε» στο παρκέ και παρά τη συντηρητική τακτική που χρησιμοποιήθηκε αρχικά, το …υπέροχο 2020 ξεκίνησε με χειρουργείο για αποκατάσταση κομμένου χιαστού… «Μαχαίρι» για έναν αθλητή που στηρίζεται στην έκρηξη και στην ταχύτητα μπορεί να κόψει τα φτερά σε αρκετούς, όχι όμως και στον 25χρονο γκαρντ του ΒΑΟΛ… Με τον Θεό να στέλνει, όχι μία αλλά δύο καραντίνες, ο Σαμ βρήκε άπειρο χρόνο για αποθεραπεία, ενδυνάμωση και σταδιακή επαναφορά στην πρότερη κατάσταση που βρίσκονταν. Ήδη μεγάλο κομμάτι του δρόμου έχει καλυφθεί και πλέον …η ουρά έχει απομείνει ώστε το #17# της ομάδας της Χίου να πάρει τη θέση που της αξίζει στην πεντάδα του Βούρειου και στις λίστες των σκόρερ του. Εξωαγωνιστικά βιβλία ολόκληρα θα μπορούσαν να γραφτούν για τον γενειοφόρο που αντί του Μπρονξ βρέθηκε στις παρυφές του Φραγκομαχαλά συγκάτοικος του (από Τσάινα Τάουν) Ανδρουλάκη και αποτελεί ένα από τα πιο …λαμπρά σημεία αναφοράς νοικοκυροσύνης και ευταξίας. Δουλεύοντας (!!!) έως το ξημέρωμα έχει κάνει τη νύκτα μέρα, προσπαθώντας να χωρέσει σε ένα 24ωρο τις απίστευτα πολλές καθημερινές του ασχολίες… Πέρα από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις η ομάδα του έχει εμπιστευθεί (!) τα τμήματα Γυναικών, Νεανίδων και Κορασίδων με τους 3 πρώτους τίτλους (ανάμεσά τους το Νταμπλ στις Γυναίκες) να έχουν ανοίξει λογαριασμό και στο προπονητικό του τεφτέρι… Βέβαια πτυχίο ΤΕΦΑΑ δεν πήραμε ακόμα (όλο κάτι μαθηματάκια μένουν) αλλά είπαμε που να προλάβεις 24 ώρες έχει μόνο η μέρα… Πέρα από την πλάκα τον Σαμιώτη μπορείς μόνο να τον αγαπήσεις ή να τον αγαπήσεις πολύ. Δεν μπορείς να του κρατήσεις κακία και κυρίως δεν μπορείς να μιλήσεις σοβαρά μαζί του καθώς (αν τον βρεις ξυπνό) θα σου καταστρέψει με ένα «…δεν παίρνετε ημερολόγια» τη συζήτηση και θα αποτελειώσει την κουβέντα. Η μεγαλύτερη προσφορά του μέχρι σήμερα στην ομάδα είναι ότι αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο για το “κόλπο γκρόσο» με τον Μαλούκο (‘ντάξει πλάκα κάνουμε) καθώς η συνύπαρξή τους στον ΠΡΟΜΗΘΕΑ του έχει αφήσει κοινές εμπειρίες (τραυματικές για τον Δημήτρη). Για να τελειώνουμε (γιατί πρέπει να πάει και στη δουλειά του το παλικάρι και να βγάλει και το κατοικίδιό του βόλτα (τον σκύλο όχι τον Ανδρουλάκη)) ο Σαμιώτης είναι μια κατηγορία αθλητή – προσωπικότητας όπου έχει ενταχθεί μόνος του καθώς ο Θεός (για το καλό του μπάσκετ και των γύρω του) έσπασε το καλούπι… Ψυχούλα, παλικάρι, μασκετόφατσα και αδερφός αποτελεί τον ακρογωνιαίο (ίσως) λίθο της τρελοπαρέας που ταξιδεύει το χιώτικο μπάσκετ 4 χρόνια τώρα, ξέρει πως έχει δίπλα του ανθρώπους που και του στέκονται στα δύσκολα και θα τον περιμένουν όσο χρειαστεί, μέχρι να ξαναγίνει ο υπερηχητικός Σαμ που όλοι αγαπήσαμε… Εξήγησέ μας λοιπόν γιατί αυτό δεν είναι βήματα στο NBA, τράβα άλλη μια τζούρα ραπάροντας και ξαναρώτα …γιατί δεν παίζει ο γιος σου… Άλλωστε το κλειδί της επιστροφής και της επιτυχίας το κρατάς εσύ (ή το ‘χασες κι αυτό;) Καλή επάνοδο Σαμ…